Heimwee is niet kinderachtig

Niet alleen kleine kinderen hebben er last van, als ze bij opa en oma gaan logeren. Negentig procent van de mensen heeft ooit heimwee ervaren en zeker vijfenzeventig procent heeft er last van als ze verhuizen of emigreren. En dan is zes maanden tot een jaar heimwee heel normaal.
Er is weinig onderzoek naar heimwee. Het is ongelooflijk moeilijk artikelen hierover te publiceren in wetenschappelijke bladen. Want in de wetenschap wordt er - net als in het dagelijks leven - op neergekeken. Van kinderen en volwassenen, die er last van hebben, wordt gezegd dat ze kinderachtig zijn. Maar het is iets waar veel volwassen mensen aan lijden.

Heimwee is een intens en obsessief verlangen om terug naar huis te gaan. Het onderscheid zich van nostalgie. Dat is een bitterzoet verlangen naar een vroegere tijd of een andere plek, waaraan het fijn is om te denken ook al mis je het wel. Heimwee is bijna pijnlijk. Het maakt verdrietig, depressief en apathisch. Je kunt het in dusdanige mate hebben dat je er echt fysiek ziek van wordt.
Uit de medische literatuur uit de zeventiende en achttiende eeuw zijn beschrijvingen bekend van mensen die op sterven na ziek waren en op miraculeuze wijze beter werden toen ze naar huis werden gebracht. Er waren complete compagnies die werden overvallen door heimwee en niet meer konden vechten. Heimwee kan besmettelijk zijn binnen groepen mensen en het leger besteedt er tegenwoordig veel aandacht aan.
Het ligt ondermeer aan je persoonlijkheid of je er last van krijgt. Mensen die niet flexibel zijn, hebben eerder heimwee. Veel belangrijker is het hoe plotseling of ongewild je uit je omgeving bent weggehaald; wat was de reden om je oude omgeving te verlaten en wat gebeurt er in je nieuwe omgeving.
Een kind dat niet ingelicht wordt over een verhuizing, maar ineens wordt verplant naar een nieuw huis; een vrouw die verhuist in verband met de baan van haar man en terecht komt in een nieuwe omgeving, zonder baan of aansluiting met mensen;
vluchtelingen die ineens hun huis verlaten, niets mee kunnen nemen en geen contact meer hebben met achterblijvers: allemaal hebben ze een grote kans op heimwee.
Maar er zijn ook mensen die nooit ergens last van hebben en dan opeens wél: iemand die b.v. op vakantie kampt met autopech, beroofd wordt, ruzie met z'n partner krijgt nadat het hotel overboekt bleek en het twee weken regende, gaat door al die stress vreselijk verlangen naar huis.
Heimwee is een heel normaal menselijk fenomeen: je bent gewoon bezig met je aanpassing. Vooral in het buitenland valt dat niet altijd mee; in een nieuwe omgeving is er een nieuwe taal en zijn er zóveel dingen waar je beslissingen over moet nemen en over na moet denken. In Nederland liggen in de supermarkt de lucifers b.v. bij de vuilniszakken. Hier liggen ze bij de barbecuespullen. Alles is constant anders. Daarvan raak je uitgeput en dan ga je verlangen naar mensen die joú snappen.
Kinderen kun je nog een neppilletje geven tegen heimwee, in de vorm van een Smartie of een dikke knuffel, maar bij volwassenen werkt dat natuurlijk niet.
Als je kort weggaat is je goed voorbereiden de beste remedie. Wat is er te doen in je nieuwe omgeving, wat is de cultuur, zijn er excursies die je kunt maken: afleiding zoeken, niet passief op het strand liggen en een boek lezen, maar sporten, naar een museum gaan. Of iets van huis meenemen. Er zijn mensen die tafelkleedjes of lampjes of foto's of hun eigen wekker meenemen voor in de hotelkamer. En ga je voor langere tijd weg: zo snel mogelijk nieuwe vrienden maken is de beste manier om er overheen te komen en plezier te krijgen in je nieuwe leven. Belemmert heimwee je nieuwe leven, dan moet je hulp zoeken.
(Bron, bewerkt naar een artikel uit De Telegraaf - EB)

Wilt u reageren op dit artikel, klik dan op REACTIES hieronder of stuur een email naar de weblog beheerder op info@jvm07.com.