Van Salamanca naar Segovia (14 - 17 maart)
Voordat we hotel La Imperiál in Luceni (net buiten Zaragoza) verlieten, hadden we onze (wel héél erg gebruikte en wat duidelijk te zien was) kaart geraadpleegd en besloten we Salamanca te bezoeken. Het was een goede keus, hetgeen door de Michelin gids werd bevestigd. Hier overnachtten we weer in een Ibis hotel, wat altijd een goede keuze blijkt te zijn. Wat een schitterende stad. De gebouwen in het oude gedeelte van de stad zijn prachtig en worden vaak gebruikt als bibliotheek, scholen, universiteiten en zelfs als woningen en hotels. De architectuur van de twee kathedralen (die met elkaar zijn verbonden) is adembenemend; men noemt ze de Nieuwe Kathedraal en de Oude Kathedraal. De details zijn schitterend en ik kan nauwelijks beschrijven hoe mooi deze stad is. We bleven twee nachten en reisden daarna verder. In Segovia reden we naar het centrum van de stad, deze keer in de stromende regen, en vonden een hotel vlakbij het grote plein in het centrum van de stad. Ik ging naar binnen om kamers te vragen voor één nacht, dat lukte voor een redelijke prijs, maar ze hadden geen parkeergarage. Echter, omdat het maar voor één nacht was werd er even getelefoneerd. Er verscheen een dame en ze vertelde ons dat parkeren geen probleem was. We moesten wat we nodig hadden uit de auto halen en overhandigden haar de sleutels van de auto en weg was ze met onze auto. Daarvoor had ze nog wel gevraagd hoe laat we de volgende dag de auto weer nodig hadden en beloofde op het genoemde tijdstip terug te zijn. We vonden het wel een beetje vreemd, maar voelden ook dat de mensen in het hotel haar kenden en vertrouwden, dus vooruit maar! Onze kamers lagen op dezelfde verdieping, maar ieder aan een kant van de gang. H
et had opgehouden met regenen en we besloten een ommetje door de stad te maken voordat we gingen eten. Tijdens onze wandeling kwamen we toevallig uit bij het Romeinse aquaduct; wat een bouwwerk is dat! Volgens de Michelin gids is het gebouwd in 192 vóór Christus. Het loopt door een groot gedeelte van de stad en is enorm. We keerden terug naar het hotel en besloten het menu van de dag (€ 8,-, inclusief een glas wijn) daar te nemen. De eigenaar van het hotel was ook de ober en hij opende een nieuwe fles wijn en zette deze op onze tafel. Uit ervaring wisten we dat men dit doet in de hoop dat men meer dan één glas drinkt. Dat had hij goed aangevoeld, want we hadden ook zin in méér dan één glas; samen hebben we de fles soldaat gemaakt. We waren benieuwd hoeveel meer ze ons daarvoor zouden berekenen en in plaats van de maaltijd op de hotelrekening te zetten, besloot Agaath mij te trakteren en de maaltijd te betalen. We konden het niet geloven, want ze rekenden helemaal niets extra voor de rest van de fles wijn! We gingen naar boven naar onze kamers en Agaath sloeg toen we de lift uitkwamen in plaats van links af naar haar kamer, rechts af naar mijn kamer en opende met háár sleutel míjn kamerdeur; we vielen zowat om van het lachen! Ze verdween naar haar kamer en ik werd de hele nacht wakker gehouden door mensen die hun vrijdagnacht vierden, want mijn kamer bevond zich aan de straatkant net om de hoek van het grote plein. Eindelijk werd het rond 5 uur 's morgens rustig en heb ik nog een paar uur kunnen slapen. Na het ontbijt wandelden we naar het Alcázar Paleis en keerden daarna terug naar het hotel, net op tijd om onze auto weer in ontvangst te nemen, die stipt op tijd was afgeleverd door de vriendelijke dame; wat een service!Dit is het laatste verhaal over de reis van June van Tenerife naar Santorini. De rest van de reis heeft u al in de voorgaande nummers van DE TEIDING kunnen lezen. June leeft nu al weer een jaar in Griekenland en is nog steeds lid van onze Holland club. We wensen haar daar het allerbeste en hopen binnenkort weer wat van haar te horen.
EB
Wilt u reageren op dit artikel, klik dan op REACTIES hieronder of stuur een email naar de weblog beheerder op Erwtje63@hotmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten